Ten naszyjnik był dłuuugo niezrealizowanym projektem z racji trudności w obróbce materiału wyjściowego.
Na samym początku były same krabie szczypce, a dokładniej ich ruchome "pazury".
Wyławiałem je u wybrzeży chorwackiego kampingu naturystycznego, który opisał Fafik.
Oczywiście nie łowiłem żywych krabów, tylko ich pozostałości, bo jakiś zwierz najwidoczniej lubił je zjadać, zostawiając po sobie resztki.
Jak jestem na plaży, to preferuję aktywne opalanie, dlatego wtedy praktycznie nie wychodziłem z wody, pławiąc się niczym biedna Ofelia.
Jeżeli liczyć tylko samo łowienie krabich szczypców, to wynurkowałem ich około 180 sztuk. Liczyć po dwa zanurzenia do jednego (raz żeby wypatrzyć, dwa żeby złapać), wychodzi jakieś 360 zanurzeń na głębokość 1-5 metrów.
Wróciłem z tym badziewiem do kraju i tutaj zaczęły się schody.
Pancerze krabów składają się głównie z chityny. Porównując ten materiał do czegoś co znam, to chyba najbliżej mu do porcelany. Cholernie twardy i jeszcze bardziej kruchy!
Zanim w żmudnym procesie prób i błędów, znalazłem sposób aby robić w nich dziury do przewlekania, spora ich część po prostu się wykruszyła.
Najlepsza do obróbki okazała się wysokoobrotowa wiertarka z diamentowymi frezami
Jeszcze tylko szybka ezoteryczna porada, zakup kamyków, rzemyków, zapinek, kompozycja całości i wreszcie gotowy naszyjnik mogłem dumnie nosić na szyi.
- 36 krabich ząbków,
- 8 ametystów,
- 6 turkusów,
- 6 akwamarynów,
- 6 fluorytów,
- 4 opali,
- 4 jadeitów,
- 1 korala.
Da się w tym jedynie nobliwie, niczym dama spacerować, bo każdy bardziej gwałtowny ruch, już o skakaniu nie wspomnę, grozi wykruszeniem kolejnych ząbków, bynajmniej nie właściciela.
